Voorbije zaterdag was het zo ver. De dag van de Ronde was daar. Al enige tijd keek ik er naar uit, verheugd maar toch ook met een bang hart.
Al bij al is het goed gekomen. Samen met Maarten heb ik de 140km route uitgereden met succes. 3x moeten afstappen, niet door eigen falen, maar omdat er anderen vielen en we daarom voet aan grond moesten zetten.
Het ergste vond ik dat op de Paterberg. Net toen het steilste stuk moest komen kwam mijn voorganger tot stilstand en hield zich vast aan de dranghekken. Net op tijd kreeg ik mijn voet los uit mijn pedaal. Op mijn gevloek kwam als antwoord: "het was dat of omvallen". "'t Is niks zei ik", maar 'k was er vet mee en kon verder te voet naar boven.
Eens echter de massa was uitgefilterd konden we probleemloos, zij het niet zonder op de tanden te bijten, overal naar boven fietsen. Maarten net iets vlotter dan ik. Ik was misschien in het begin net iets te enthousiast geweest. Maarten had het al eens een keertje gedaan en wist wat er nog komen ging.
Het weer was spijtig genoeg bar slecht. Van 7u30 tot ±13u hebben we in de regen gereden. Het laatste uur op de fiets kwam de zon er ook niet echt door. Het was koud met wat wind wat resulteerde in een versteend koud lijf. In het nieuws hoorde ik later dat er mensen moesten behandelt worden met onderkoelings verschijnselen. Niet echt verwonderlijk.
Los daarvan vond ik het moeilijkste de afstand. Op elke helling zie je af en de laatste rijdt je misschien niet meer zo vlot op als de eerste, maar als je op je tanden gaat en doorbijt raak je er wel en ik kan niet echt zeggen dat dat op het einde meer zeer deed dan in het begin. Wat op het einde enorm zwaar begon te wegen was het blijven rond draaien tussen de bulten. Op de duur heb je precies de macht niet meer om die pedalen op tempo rond te laten draaien.
Zeker na de Bosberg, dan is het nog zo'n 12 km werd het moeilijk. De laatste helling gehad en dan nog heel dat eind naar Ninove. Je merkte ook dat dat er collectief te veel aan was. Het tempo zakte, voor de meeste stopte de Ronde blijbaar na de Bosberg. Eens te meer chapeau voor de prestatie van Stijd de Volder die zondag in de Ronde voor de profs vanaf dan echt alles uit zijn lijf perste om de achtervolgers achter zich te houden.
Hoogte punt voor mij was toch wel de Muur. Daar stond serieus wat volk en daar ben ik bijzonder diep moeten gaan. Toen ik boven kwam maakte ik met gebalde vuist een victory gebaar. De enige helling waar ik dat blijkbaar nodig vond.
Conclusie: 140km met 15 bulten op 6u tijd. Een success. Ik had 6u vooropgesteld, maar dacht dat dat een beetje te optimistisch was. Voor de zekerheid eten voorzien voor 7u. Dat ik het dan toch op 6 uur heb afgemaakt is dan toch wel positief. (Dat is wel de effectief gereden tijd volgens de teller; de tijd dat we stilstonden aan controle posten enzo is daar dus niet bij. Dan wordt het 6u30)
Ondertussen verdwijnen de zware benen een beetje. Mijn fiets heb ik ook binnen gebracht om eens helemaal te laten nakijken. Remblokjes op, achterwiel slaagt. Ook voor de fiets was het dus een zware tocht. Toch met over de 1000km ondertussen kan ik toch wel zeggen dat het een goed velooke is en dat het de Decathlon sceptici ongelijk geeft.
Op naar Tilff-Bastogne-Tilff volgende maand.
Al bij al is het goed gekomen. Samen met Maarten heb ik de 140km route uitgereden met succes. 3x moeten afstappen, niet door eigen falen, maar omdat er anderen vielen en we daarom voet aan grond moesten zetten.
Het ergste vond ik dat op de Paterberg. Net toen het steilste stuk moest komen kwam mijn voorganger tot stilstand en hield zich vast aan de dranghekken. Net op tijd kreeg ik mijn voet los uit mijn pedaal. Op mijn gevloek kwam als antwoord: "het was dat of omvallen". "'t Is niks zei ik", maar 'k was er vet mee en kon verder te voet naar boven.
Eens echter de massa was uitgefilterd konden we probleemloos, zij het niet zonder op de tanden te bijten, overal naar boven fietsen. Maarten net iets vlotter dan ik. Ik was misschien in het begin net iets te enthousiast geweest. Maarten had het al eens een keertje gedaan en wist wat er nog komen ging.
Het weer was spijtig genoeg bar slecht. Van 7u30 tot ±13u hebben we in de regen gereden. Het laatste uur op de fiets kwam de zon er ook niet echt door. Het was koud met wat wind wat resulteerde in een versteend koud lijf. In het nieuws hoorde ik later dat er mensen moesten behandelt worden met onderkoelings verschijnselen. Niet echt verwonderlijk.
Los daarvan vond ik het moeilijkste de afstand. Op elke helling zie je af en de laatste rijdt je misschien niet meer zo vlot op als de eerste, maar als je op je tanden gaat en doorbijt raak je er wel en ik kan niet echt zeggen dat dat op het einde meer zeer deed dan in het begin. Wat op het einde enorm zwaar begon te wegen was het blijven rond draaien tussen de bulten. Op de duur heb je precies de macht niet meer om die pedalen op tempo rond te laten draaien.
Zeker na de Bosberg, dan is het nog zo'n 12 km werd het moeilijk. De laatste helling gehad en dan nog heel dat eind naar Ninove. Je merkte ook dat dat er collectief te veel aan was. Het tempo zakte, voor de meeste stopte de Ronde blijbaar na de Bosberg. Eens te meer chapeau voor de prestatie van Stijd de Volder die zondag in de Ronde voor de profs vanaf dan echt alles uit zijn lijf perste om de achtervolgers achter zich te houden.
Hoogte punt voor mij was toch wel de Muur. Daar stond serieus wat volk en daar ben ik bijzonder diep moeten gaan. Toen ik boven kwam maakte ik met gebalde vuist een victory gebaar. De enige helling waar ik dat blijkbaar nodig vond.
Conclusie: 140km met 15 bulten op 6u tijd. Een success. Ik had 6u vooropgesteld, maar dacht dat dat een beetje te optimistisch was. Voor de zekerheid eten voorzien voor 7u. Dat ik het dan toch op 6 uur heb afgemaakt is dan toch wel positief. (Dat is wel de effectief gereden tijd volgens de teller; de tijd dat we stilstonden aan controle posten enzo is daar dus niet bij. Dan wordt het 6u30)
Ondertussen verdwijnen de zware benen een beetje. Mijn fiets heb ik ook binnen gebracht om eens helemaal te laten nakijken. Remblokjes op, achterwiel slaagt. Ook voor de fiets was het dus een zware tocht. Toch met over de 1000km ondertussen kan ik toch wel zeggen dat het een goed velooke is en dat het de Decathlon sceptici ongelijk geeft.
Op naar Tilff-Bastogne-Tilff volgende maand.
Reacties