't Was nat vanmorgen, maar 't viel nog mee. Vannacht heeft het echt ouw wijve geregend. Toen ik mij deze morgen aan 't klaar maken was was het een beetje aan 't motregenen.
Die eerste 5 minuten zijn dan altijd wel wat jakkie, maar eens ge aan 't draaien bent en je wordt warm vind ik fietsen in de regen zelfs plezant. 't Gaat altijd precies veel beter. Enige nadeel hier in den Belgique is natuurlijk dat met het einde van de zomer, want alle illusie is nu wel weg, er ook terug koude komt en dat is natuurlijk een ander paar mouwen.
In ieder geval, 't was de moeite waard. Tegen dat ik in de Koekestad was, was het goed aan 't door regenen, maar er was hoop, in de verte zag je wat blauw door de donkere wolken. En toen gebeurde het, de Koekestad door en aan de rand van de haven op de klim van de Straatsburgbrug... den hemel ging voor mij open. Zo schoon waren de wolken en het spel van het licht van de opkomende zonnestralen. Een ongekende kleurenpracht van de donkerste wolk tot de witte waas van door de wind uit elkaar geblazen pluisjes vermengd met wit, geel en rood licht van de zon.
'k Moest spontaan denken aan den hemel van Michelangelo in de Sixtijnse kapel. 't Is duidelijk dat ik niet echt een grote kunst kenner ben, want van wolken pracht is hier weinig sprake, maar toch, qua kunstigheid mag het er ook zijn. Hoewel, die sublieme pracht daar op die brug op juist dat moment... geen kunstwerk door de mens gemaakt kan daaraan tippen.
Niet alleen spijtig dat ik geen fototoestel bij had... op foto pakt dat toch nauwelijks, ge moet al chance hebben, want een minuutje later kan die magie al weg zijn, maar ook spijtig dat ik verder moest fietsen op weg naar het werk. 'k Had best effe willen stoppen om te genieten van den hemel. Voor mij stond de wereld heel even stil en heel de dag lang kan mijn dag niet meer stuk.
I just rode 25.7 kilometers! Check it out on #strava: http://app.strava.com/activities/81399165
Die eerste 5 minuten zijn dan altijd wel wat jakkie, maar eens ge aan 't draaien bent en je wordt warm vind ik fietsen in de regen zelfs plezant. 't Gaat altijd precies veel beter. Enige nadeel hier in den Belgique is natuurlijk dat met het einde van de zomer, want alle illusie is nu wel weg, er ook terug koude komt en dat is natuurlijk een ander paar mouwen.
In ieder geval, 't was de moeite waard. Tegen dat ik in de Koekestad was, was het goed aan 't door regenen, maar er was hoop, in de verte zag je wat blauw door de donkere wolken. En toen gebeurde het, de Koekestad door en aan de rand van de haven op de klim van de Straatsburgbrug... den hemel ging voor mij open. Zo schoon waren de wolken en het spel van het licht van de opkomende zonnestralen. Een ongekende kleurenpracht van de donkerste wolk tot de witte waas van door de wind uit elkaar geblazen pluisjes vermengd met wit, geel en rood licht van de zon.
'k Moest spontaan denken aan den hemel van Michelangelo in de Sixtijnse kapel. 't Is duidelijk dat ik niet echt een grote kunst kenner ben, want van wolken pracht is hier weinig sprake, maar toch, qua kunstigheid mag het er ook zijn. Hoewel, die sublieme pracht daar op die brug op juist dat moment... geen kunstwerk door de mens gemaakt kan daaraan tippen.
Niet alleen spijtig dat ik geen fototoestel bij had... op foto pakt dat toch nauwelijks, ge moet al chance hebben, want een minuutje later kan die magie al weg zijn, maar ook spijtig dat ik verder moest fietsen op weg naar het werk. 'k Had best effe willen stoppen om te genieten van den hemel. Voor mij stond de wereld heel even stil en heel de dag lang kan mijn dag niet meer stuk.
I just rode 25.7 kilometers! Check it out on #strava: http://app.strava.com/activities/81399165
Reacties