27/05/2014 ochtend: eindelijk nog eens

na 3 weken eindelijk nog eens met de velo.  't Heeft lang geduurd, ne mens heeft het druk.  Kinderen, schilderen en andere werken in huis.  Vorige week geschilderd.  Na het verven van het plafond was de schouder volledig in de wrak.  Vrijdag had ik heel graag gefietst, maar alles zat echt volledig vast.  Ook gisteren durfde ik nog niet met de fiets... schrik dat ik met een of andere foute beweging alles terug ging vast zetten.  Vandaag dan toch maar gedaan, hoewel het er nog niet helemaal uit is.
Misschien zit het jeugd weekend rugby er ook voor iets tussen.  Als coaches moesten we daar ons prestige hoog houden nadat de U15, waar best al grote jongens tussen zitten, ons hadden uitgedaagd.  We moesten niet gewoon winnen, we moesten ze even terug met hun voeten op de grond zetten.  En dat hebben we gedaan, ze wisten even niet meer waar ze stonden.  Wij speelden nochtans rustig, maar de contacten waren vrij kordaat, we gaven geen centimeter toe en speelden mooi samen.
Het effect was zalig... ze wisten het echt even niet meer.
Maar bon, in combinatie met het schilderen van een plafonneke vond mijn schouder dat dus iets te veel van het goede.
Deze ochtend heb ik dan toch kunnen genieten van een zalig tochtje op de fiets, ook al is dat dan maar naar het werk, toch beter dan tussen al die zotten op de Ring.

Reacties