mijn innerlijke rust ...

... is volledig verdwenen.  Langzaam komt ze terug.

Deze ochtend aan het station op het fietspad, plots was ze weg.  Nog nagenietend van de rust opgebouwd langs het rivierenlandschap vertraagde ik op het drukke fietspad aan het station van Mechelen toen daar plots uit de massa studenten en andere pendelaars een jonge vrouw opdoemde die, alsof alleen op de wereld vervuld van haar eigen innerlijke rust, dwars het fietspad overstak.

Gelukkig reed ik niet te snel.   De mechaniek werkte prima, de rem werd aangetrokken, de kabel spande zich en het achterwiel blokkeerde, de voet kwam vlot los uit het klikpedaal en werd vlot op de grond gezet.  De jonge vrouw ontweken kwam ik tot stilstand tegen een verkeersbord.  Niets gebeurd.

De vrouw nu wel opgeschrikt uit haar eigen droomwereld mompelde een zacht maar geschrokken "sorry".  Ik keek opzij, waarschijnlijk licht geërgerd, op zijn minst zeer verschrikt.  Nu iets harder en niet begrijpend vanwaar mijn mogelijk verwijtende blik hoorde ik een harder en niet zo vriendelijk "SORRYYYYY!!!!".  Ik mompelde iets in de aard van: "ik heb toch niets gezegd" en wou mijn weg verder zetten, nog niet helemaal los van mijn innerlijke rust.  

Op dat fietspad aan het station gebeurd dat wel meer, het hoort erbij.  We zijn met velen onderweg, we moeten elkaar wat plaats geven.

 

De jonge vrouw was ondertussen als een opgeschrikt ree verdwenen in de massa, de straat overgestoken, alles was vergeten, de wereld draaide door, de innerlijke rust... kreeg helaas de kans niet terug te keren.  Een baardmans vond het nodig zijn mening te geven over een pendelaar te fiets, gehuld in fluo, met voor en achterlicht dat brandde en remmen die duidelijk hun werk deden binnen de lijnen van een fietspad voor fietsers en tenslotte niet voor wandelaars met zelfs een bel op dat verdomde kromme stuur: "jij denkt zeker dat je Tom Boonen bent, als je niet kan rijden, blijf dan thuis, ...".  

En weg was ze, die innerlijke rust.  Een slapende wolf werd wakker... kwam het door de adrenaline van het fietsen?  In plaats van het zo te laten en gewoon mijn weg verder te zetten probeerde ik tekst en uitleg te geven, uit te leggen wat er gebeurd was, maar enkel weinig inhoudelijk verwijten vonden hun weg naar mijn gehoor.  Frustaties en onbegrip werd opgebouwd, een gevoel van onrecht en lichte woede maakte zich van genoemde pendelaar te fiets meester.  Ook op de vraag wat ik nu eigenlijk misdeed kwam geen antwoord.  Zelfs het detail van de bel op de fiets kon hem er niet van overtuigen dat ik niet Tom Boonen was.

Toen ik dan uiteindelijk toch doorreed vervuld van meer dan gewoon lichte woede bleven verwijten van tussen de in haren gehulde lippen hun weg naar mijn rug vinden.

Graag had ik hem met een sierlijke doch strakke beweging van de arm los op zijn bebaarde bakkes geslagen en hem recht achteruit op zijn rug zien belanden.  Die arrogante onbegrijpende collega pendelaar van me.  Ik besloot om het zo te laten en door te fietsen mezelf vervloekend omdat ik met het volledige verlies van innerlijke rust het beeld van de "wielerterrorist" bij de alleswetende-niet-openstaande-voor-andermans-argumenten-baardeman alleen maar versterkt had. 

Het was namelijk de schuld van dat vervloekte stuur!  Het was krom zoals op de fiets van Tom Boonen.  Met elke andere fiets was ik gewoon een fietser geweest die op tijd was gestopt voor een jonge niet geheel onaantrekkelijke jonge vrouw die in overpeinzing verzonken het fietspad overstak.  Nu was ik Tom Boonen die zich losmaakte uit een kopgroep en dacht dat hij in Doha toch 1ste ging eindigen ipv van 3de om alsnog de armen ten hemel te strekken en wereldkampioen te worden in een verzengende hitte. 

Helaas niets was minder waar, ook die verzengende hitte niet... nu drink ik koffie terwijl ik het vervloeken van alle bebaarde mannen probeer te temperen, zodat ik kan starten aan mijn werkdag om op het einde van die dag voldaan van het geleverde werk terug de strijd aan te gaan met het fiestpad op weg naar dat mooie rivierenlandschap waar ik hopelijk de verloren innerlijke rust snel terugvind.