Het plan
Het voorbije weekend had ik gepland als eerste test. Voor de eerste keer lopen en fietsen combineren en dan zien wat er nog van mezelf overblijft.
Ik had me ingeschreven voor de Antwerp 10 miles en het plan opgevat nadien met een omweg naar huis te fietsen. Een eerste tegenslag was het startuur. Ik startte pas om 15:30. Als ik nadien nog een deftige toer wilde fietsen zou het een lange dag worden. Ook de fiets gaf een klein beetje stress. Die zou ik meer dan 2 uren op een massa evenement moeten achterlaten. Ok, ik legde hem vast met 2 stevige sloten, maar een beetje fietsendief heeft daar weinig moeite mee... dan maar hopen op de sociale controle op zo'n massa evenement.
Het voorbije weekend had ik gepland als eerste test. Voor de eerste keer lopen en fietsen combineren en dan zien wat er nog van mezelf overblijft.
Ik had me ingeschreven voor de Antwerp 10 miles en het plan opgevat nadien met een omweg naar huis te fietsen. Een eerste tegenslag was het startuur. Ik startte pas om 15:30. Als ik nadien nog een deftige toer wilde fietsen zou het een lange dag worden. Ook de fiets gaf een klein beetje stress. Die zou ik meer dan 2 uren op een massa evenement moeten achterlaten. Ok, ik legde hem vast met 2 stevige sloten, maar een beetje fietsendief heeft daar weinig moeite mee... dan maar hopen op de sociale controle op zo'n massa evenement.
Hete 10 miles
Naarmate de 10 miles naderde werd duidelijk wat het grootste probleem zou worden. De hitte. Het beloofde een warme dag te worden. Dat werd het ook.
Van 's morgens begon ik water te drinken... veel water. Voor de start had ik makkelijk 3 a 4 liter water binnen verspreid over de dag. Ik liep met mijn rugzak, met fietsschoenen, extra proviand voor nadien op de fiets, 2 extra lege drinkbussen voor op de fiets en misschien wel het belangrijkste, een goed gevulde camelbag erin.
Voor de start at ik nog een stuk quiche, een banaan, een gelleke en een muesli reep... mij zou niets kunnen gebeuren.
Tijdens het lopen dronk ik bijna constant, ik zorgde ervoor dat ik bij elke bevoorading wat extra water bemachtigde en hield vooral mijn hartslag in het oog en niet mijn snelheid. Met het oog op het fietsen at ik om de 20 a 30 minuten nog iets extra (gelleke of muesli reep).
Afgaande op het slagveld om me heen is deze aanpak niet onverstandig gebleken. Veel wandelende lopers, veel activiteit van ambulances en op de duur ook meer en meer mensen die verzorging nodig hadden... soms op het parcours volledig gecrashed was men met de eerste hulp bezig. Redelijk griezelig met momenten.
Naarmate de 10 miles naderde werd duidelijk wat het grootste probleem zou worden. De hitte. Het beloofde een warme dag te worden. Dat werd het ook.
Van 's morgens begon ik water te drinken... veel water. Voor de start had ik makkelijk 3 a 4 liter water binnen verspreid over de dag. Ik liep met mijn rugzak, met fietsschoenen, extra proviand voor nadien op de fiets, 2 extra lege drinkbussen voor op de fiets en misschien wel het belangrijkste, een goed gevulde camelbag erin.
Voor de start at ik nog een stuk quiche, een banaan, een gelleke en een muesli reep... mij zou niets kunnen gebeuren.
Tijdens het lopen dronk ik bijna constant, ik zorgde ervoor dat ik bij elke bevoorading wat extra water bemachtigde en hield vooral mijn hartslag in het oog en niet mijn snelheid. Met het oog op het fietsen at ik om de 20 a 30 minuten nog iets extra (gelleke of muesli reep).
Afgaande op het slagveld om me heen is deze aanpak niet onverstandig gebleken. Veel wandelende lopers, veel activiteit van ambulances en op de duur ook meer en meer mensen die verzorging nodig hadden... soms op het parcours volledig gecrashed was men met de eerste hulp bezig. Redelijk griezelig met momenten.
Het fietsen
In ieder geval, ik had het goed doorstaan, vulde mijn drinkbussen nog een keer met water, deed er isostar tabletten in en zorgde ook voor wat extra water (ik had die zak nu toch op mijn rug hangen) verwisselde de loopschoenen voor de fietsschoenen en vond zelfs mijn geliefde fietsmachien terug. Ik besloot dus met een omweg terug te fietsen. De warmte had er stevig in gehakt moet ik wel toegeven, maar we gingen wel zien. Ik had een route langs linker oever uitgestippeld om via Temse en Boom zonder veren terug naar huis te fietsen. Onderweg had ik 2 mogelijkheden om te verkorten mocht het toch te zwaar worden: het veer naar Hemiksem en het veer over de Rupel van Wintam naar Schelle.
In ieder geval, ik had het goed doorstaan, vulde mijn drinkbussen nog een keer met water, deed er isostar tabletten in en zorgde ook voor wat extra water (ik had die zak nu toch op mijn rug hangen) verwisselde de loopschoenen voor de fietsschoenen en vond zelfs mijn geliefde fietsmachien terug. Ik besloot dus met een omweg terug te fietsen. De warmte had er stevig in gehakt moet ik wel toegeven, maar we gingen wel zien. Ik had een route langs linker oever uitgestippeld om via Temse en Boom zonder veren terug naar huis te fietsen. Onderweg had ik 2 mogelijkheden om te verkorten mocht het toch te zwaar worden: het veer naar Hemiksem en het veer over de Rupel van Wintam naar Schelle.
Ondertussen was de loden hitte iets minder en er was weinig wind. Het fietsen ging redelijk en ik deed de hele tocht (een kleine 50k), maar voelde wel dat het op de limiet was. Ik bleef ook nu eten en drinken, want wilde absoluut een klop van de man met de hamer vermijden.
Besluit: het was zeker een succes en was zeer voldaan, maar voelde ook dat er nog werk aan de winkel is. Ok, die warmte is er in Schotland waarschijnlijk niet bij, maar daar moet ik het 2 dagen na elkaar volhouden en het zal er ook alles behalve vlak zijn, om over het off-road gedeelte nog maar te zwijgen.
Reacties