Volgdende week is het zover. Donderdag vertrekken we naar Schotland en vrijdag moet ik me gaan registreren voor de "Coast to Coast". Ben ik er klaar voor? Die vraag probeer ik voor mezelf te beantwoorden, maar zal pas echt volgende week zaterdag beantwoord worden.
Hoe waren de laatste voorbereidingen?
De "Trail des Fantômes" ligt ondertussen weeral bijna een volledige maand achter me. Blij dat ik het gedaan heb. Hoewel ik zeker geen slecht gevoel overhield was het een ontnuchterende ervaring zo bergop lopen... en met momenten wandelen. In het begin wilde ik daar niet aan toegeven, ik had me voorgenomen altijd op zijn minst traag te blijven lopen.
Op een bepaald moment was er zoveel volk rond mij aan het wandelen dat ik niet meer door kon en gedwongen werd zelf ook te wandelen. Op zich ging dat niet veel trager dan dat trage lopen/huppelen/schokkelen bergop.
Hoewel ik de nacht voordien veel te laat was gaan slapen, we waren naar een try-out van Rob Vanoudenhove geweest bij Evy de nicht van Linsay. Heel tof, maar veel te laat en ik moest er vroeg uit om helemaal naar La Roche te rijden. Uiteindelijk sliep ik niet veel langer dan 3 a 4 uren. Niet de ideale voorbereiding, maar ik ging ervan uit dat eens de motor aansloeg het wel OK zou zijn en de klop eventueel wel nadien zou komen. Die ervaring heb ik nog al gehad met vermoeidheid. Adrenaline is een fantastisch iets... maar soms een kleine hel als het is uitgewerkt.
In ieder geval, zo gebeurde ook, maar het duurde wel heel lang voor de motor aansloeg. De eerste 3 kilometer liep ik wel tussen het volk, maar was er precies niet aanwezig. Alsof ik vanop een afstand hoorde wat er rond mij gebeurde. Mijn hartslag maakte wilde bokkensprongen en ik vreesde even dat het een hele lange dag van afzien zou worden.
Dat werd het gelukkig niet. Het temporiseren lukte na verloop van tijd wel. Het onder controle houden van de hartslag minder, maar dat had er waarschijnlijk mee te maken dat er amper een vlak stuk is op deze trail, zeker niet in de eerste helft. Naar het einde toe na de laatste bevoorrading voor de laatste afdaling was er een stuk van een kilometer of 2-3 waar je even rustig kon lopen zonder te moeten klimmen of af te dalen.
Dat afdalen werd op de duur nog het meest pijnlijke. Als de stijgingsgraad te stijl wordt kan je weinig anders besluiten dan te vertragen of te wandelen of je loopt je kapot, maar bij het afdalen is dat een andere zaak. Dat constante afremmen om niet als een blok naar beneden te storten eiste zijn tol en werd op de duur redelijk pijnlijk in de bovenbenen. De laatste afdaling was er echt wel te veel aan op een bepaald moment.
Na ook 2x de Ourthe te hebben doorwaad was daar dan eindelijk de finish en hoewel ik toch redelijk vermoeid was voelde ik onmiddellijk dat ik er een stuk beter voorstond dan 2 maanden eerder na de "Trail van de Kempense Heuvelrug".
Een redelijk goed gevoel dus met het oog volgende week.
Ondertussen zijn we ook een weekje op vakantie geweest in Luxemburg. Even getwijfeld om de fiets mee te nemen, maar dat is er dus niet van gekomen. Linsay van dat geen super idee en ikzelf vond het ook niet perse nodig. Om een deftige fietstraining te hebben ben je makkelijk een halve dag als het niet langer is weg en op maar een weekje vond ik dat misschien ook niet helemaal nodig.
Wel nam ik mijn loop gerief mee en ben en 2x gaan lopen. Grotendeels trail en redelijk op en af. Niet zo brutaal als in La Roche, maar zeker wel een mooie training. De eerste keer liep ik 6km en de 2e keer 2x diezelfde toer voor 12km.
Hierna heb ik geen trainingen meer gepland. Ik rijd elke dag met de fiets naar het werk zonder te forceren en ga er van uit dat dat het huidige niveau op pijl zal houden zonder nog verder te verbeteren.
Ben ik er nu klaar voor?
Elke discipline apart kan geen probleem zijn. Naar mijn gevoel heb ik te weinig lange afstanden gefietst, maar ik moet 130k wel aankunnen. Qua profiel is het een moeilijk, over het algemeen zijn de hoogte verschillen onderweg minder groot, maar het lijkt me wel constant op en af... een eerder glooiend parcours als ik het juist interpreteer met vanaf km 80 minder grilligheid, maar nooit echt vlak. Daar zit natuurlijk ook die 30k off road bij. Al goed dat het daar iets minder op en af is.
Het fiets gedeelte zit ongeveer tussen de 2 rode lijnen.
Hoe waren de laatste voorbereidingen?
 |
| plan is beide bogen onderdoor te lopen zaterdag 8 augustus 2018 |
De "Trail des Fantômes" ligt ondertussen weeral bijna een volledige maand achter me. Blij dat ik het gedaan heb. Hoewel ik zeker geen slecht gevoel overhield was het een ontnuchterende ervaring zo bergop lopen... en met momenten wandelen. In het begin wilde ik daar niet aan toegeven, ik had me voorgenomen altijd op zijn minst traag te blijven lopen.
Op een bepaald moment was er zoveel volk rond mij aan het wandelen dat ik niet meer door kon en gedwongen werd zelf ook te wandelen. Op zich ging dat niet veel trager dan dat trage lopen/huppelen/schokkelen bergop.
Hoewel ik de nacht voordien veel te laat was gaan slapen, we waren naar een try-out van Rob Vanoudenhove geweest bij Evy de nicht van Linsay. Heel tof, maar veel te laat en ik moest er vroeg uit om helemaal naar La Roche te rijden. Uiteindelijk sliep ik niet veel langer dan 3 a 4 uren. Niet de ideale voorbereiding, maar ik ging ervan uit dat eens de motor aansloeg het wel OK zou zijn en de klop eventueel wel nadien zou komen. Die ervaring heb ik nog al gehad met vermoeidheid. Adrenaline is een fantastisch iets... maar soms een kleine hel als het is uitgewerkt.
In ieder geval, zo gebeurde ook, maar het duurde wel heel lang voor de motor aansloeg. De eerste 3 kilometer liep ik wel tussen het volk, maar was er precies niet aanwezig. Alsof ik vanop een afstand hoorde wat er rond mij gebeurde. Mijn hartslag maakte wilde bokkensprongen en ik vreesde even dat het een hele lange dag van afzien zou worden.
Dat werd het gelukkig niet. Het temporiseren lukte na verloop van tijd wel. Het onder controle houden van de hartslag minder, maar dat had er waarschijnlijk mee te maken dat er amper een vlak stuk is op deze trail, zeker niet in de eerste helft. Naar het einde toe na de laatste bevoorrading voor de laatste afdaling was er een stuk van een kilometer of 2-3 waar je even rustig kon lopen zonder te moeten klimmen of af te dalen.
Dat afdalen werd op de duur nog het meest pijnlijke. Als de stijgingsgraad te stijl wordt kan je weinig anders besluiten dan te vertragen of te wandelen of je loopt je kapot, maar bij het afdalen is dat een andere zaak. Dat constante afremmen om niet als een blok naar beneden te storten eiste zijn tol en werd op de duur redelijk pijnlijk in de bovenbenen. De laatste afdaling was er echt wel te veel aan op een bepaald moment.
Na ook 2x de Ourthe te hebben doorwaad was daar dan eindelijk de finish en hoewel ik toch redelijk vermoeid was voelde ik onmiddellijk dat ik er een stuk beter voorstond dan 2 maanden eerder na de "Trail van de Kempense Heuvelrug".
Een redelijk goed gevoel dus met het oog volgende week.
Ondertussen zijn we ook een weekje op vakantie geweest in Luxemburg. Even getwijfeld om de fiets mee te nemen, maar dat is er dus niet van gekomen. Linsay van dat geen super idee en ikzelf vond het ook niet perse nodig. Om een deftige fietstraining te hebben ben je makkelijk een halve dag als het niet langer is weg en op maar een weekje vond ik dat misschien ook niet helemaal nodig.
Wel nam ik mijn loop gerief mee en ben en 2x gaan lopen. Grotendeels trail en redelijk op en af. Niet zo brutaal als in La Roche, maar zeker wel een mooie training. De eerste keer liep ik 6km en de 2e keer 2x diezelfde toer voor 12km.
Hierna heb ik geen trainingen meer gepland. Ik rijd elke dag met de fiets naar het werk zonder te forceren en ga er van uit dat dat het huidige niveau op pijl zal houden zonder nog verder te verbeteren.
Ben ik er nu klaar voor?
Elke discipline apart kan geen probleem zijn. Naar mijn gevoel heb ik te weinig lange afstanden gefietst, maar ik moet 130k wel aankunnen. Qua profiel is het een moeilijk, over het algemeen zijn de hoogte verschillen onderweg minder groot, maar het lijkt me wel constant op en af... een eerder glooiend parcours als ik het juist interpreteer met vanaf km 80 minder grilligheid, maar nooit echt vlak. Daar zit natuurlijk ook die 30k off road bij. Al goed dat het daar iets minder op en af is.
Het fiets gedeelte zit ongeveer tussen de 2 rode lijnen.
Het venijn zit 'm daarna duidelijk in de staart. Na de laatste rode lijn ligt er nog een pittig stukje lopen in het verschiet. Het zal zeker geen kwestie zijn van gewoonweg het juiste tempo te zoeken en 22k te lopen. Er zit serieus wat klimmen tussen. Het valt af te wachten wat voor terrein het zal zijn. Ik verwacht het redelijk goed loopbaar als het niet te veel regent ten minste, maar in mijn jonge jaren ben ik daar wel eens gepasseerd met de rugzak en het is een redelijk harde ondergrond.
Ik verwacht het ook minder zwaar dan de "Trail des Fantômes", maar dit komt natuurlijk na een lange dag. Het kayakken blijf ik volledig negeren. We zullen zien wat het geeft. Als ik daar al dood ben wordt dat een hel en anders zijn het de dag nadien waarschijnlijk gewoon serieus stijve armen.
De kunst zal zijn zoals eerder reeds gezegd om reserve te behouden en onderweg niet overmoedig te zijn.
Ook het weer geeft me wel wat kopzorgen. Genoeg kleren voor koude, regen en wind, maar ik kan niet met een valies gaan lopen. Iets droog om onderweg eens te wisselen? Zou van pas kunnen komen als het inderdaad koud en winderig is. De tropische zomer is alvast voorbij.
En de regen? Laat ons hopen dat het geen volledige dag regent. Dan ben ik al content.
Dus ja, ik ben er klaar voor. Heb er in ieder geval redelijk goed voor gewerkt (het kan natuurlijk altijd meer), maar de dag zelf zal het er toch van gaan afhangen.
Reacties