Het is nu iets meer dan 2 weken geleden dat ik moe, maar voldaan een frisse Engelse halve liter dronk na de aankomst van de Rat Race Coast to Coast. Voor de gelegenheid was het een ale met de toepasselijke naam "Coast to Coast". Die schotten blijven origineel.
Samen met een stoofpotje van lam met patatjes en groenten was dat een welgekome afwisseling na heel de dag muesli repen, fruit repen, gellekes, water en sportdrank.
Maar wat vooraf ging dus:
Om 6u45 was het afspraak aan het strand van Nairn. Onze gastvrouw en -heer van de Taly Ayer B&B in Nairn namen de moeite om ontbijt te maken om 4u30 's ochtends. Op die manier kon ik rustig ontbijten en me klaarmaken zonder afjagen. David, de gastheer dus, vond dat belangrijk om een goede prestatie te leveren. Ik ging dat natuurlijk niet tegenspreken. Zijn vrouw leek minder overtuigd, maar stemde ook in.
Na dat Schotse ontbijt... niet het typische sporters ontbijt natuurlijk, maar al die sportvoeding toestanden daar heb ik nooit echt aan meegedaan, was het dan tijd om naar de start te wandelen. Eerst nog de laatste voorbereidingen op de kamer om al die spandex/lycra goed te steken en mijn nummer te bevestigen en weg waren we.
Fiets gerief en rugzak met 'overlevingskit' lagen bij de fiets te wachten aan Cawdor Castle dus hier was het nog niet gepakt en gezakt. 2 reepjes en een bus drinken.
De vorige 2 nachten hadden we niet optimaal geslapen en ook het vroege uur leek me parten te spelen tijdens die eerste 11km lopen. Hoewel ik wel min of meer mijn vast tempo kon lopen duurde het lang voor dat min of meer comfortabel voelde. Ik slaagde er wel in me niet te laten opjagen door de mensen die om me heen liepen. Blij dus dat ik in de voorbereiding toch wat trails en lopen had meegedaan waar ik dat wel ervaren had. In een massa lopen is echt wel een verschil met alleen lopen.
De opkomende zon was heel mooi tijdens het lopen, maar het echt majestueuze schotse landschap moest nog komen zo bleek later. In Cawdor Castle aankomen was al wel een eerste hoogte punt. Ondanks dat moeizame-start gevoel toch goed aangekomen in Cawdor Castle. Daar loop je dan een stukje door de tuinen langs dat prachtige kasteel naar de wissel.
De wissel zelf ging niet echt vlot. Na wat geknoei met eten, drinken, loopschoenen enz... was ik dan toch eindelijk klaar om met mijn huurfiets de 130k fietsen aan te vangen.
Hoewel ik wat schrik had om een fiets te huren moet het gezegd zijn dat de Merida CX 300 gehuurd bij British Bike Hire prima in orde was en ik het me dus niet heb moeten beklagen mijn eigen fiets thuis te laten.
Langsheen de Lochs gaat het dan richting west kust. Geleidelijk aan wordt het landschap ruwer en bij momenten zou je liever af stappen om wat van het landschap te genieten. Niet dat dat van op de fiets niet gaat, maar toch op een andere manier.
Na een 30-tal kilometer fietsen toch een zwaar momentje gehad. Al een tijdje reed ik mee in een groepje dat op de hellingen toch net iets te snel reed. Hoewel ik er meestal wel kon bijblijven of er steeds weer naar toe kon rijden begon het me toch te dagen dat het kleine peloton toch net iets te snel reed voor mij door die glooiende landschap waar weinig vlakke stukken te bekennen waren. Het was dan kiezen, die moeite blijven doen of alleen in de wind komen. Hoewel er niet veel wind stond stond die wel tegen. Uiteindelijk liet ik ze gaan op de zoveelste beklimming en besloot op eigen tempo verder te rijden. Het eerste kwartier/half uur dat ik alleen zat kreeg ik het wel moeilijk en vreesde ik dat het een lange dag ging worden, maar eigen tempo en blijven eten en drinken brachten me er toch terug bovenop. De rest van de fiets dag reed ik op die manier verder, los van wat korte momenten eens met 1 of 2 fietsers reed ik gewoon op eigen tempo verder wat uiteindelijk de beste manier is. Ik wilde absoluut vermijden aan de wissel van het 2e loopstuk te komen en al deels kapot te zitten.
Te zien aan de fietsers die ik later tegenkwam en die ik herkende uit die groep moet die iets later volledig uiteen zijn gevallen. Waarschijnlijk door de hellingen die richting Fort Augustus geleidelijk aan langer en intensiever werden.
Een 10 a 20 k voor de bevoorrading na Fort Augustus was er een prachtige, maar lange beklimming. Van ver zie je de helling liggen. Geen kronkelende weg, maar een streep recht door omhoog die redelijk impressionant oogt en toch redelijk in de benen kruipt, maar echt waar een zalig stuk. De afdaling nadien richting Loch maakte het allemaal dubbel en dik de moeite.
Vergeleken met georganiseerde tochten in België stelde die bevoorrading niet veel voor en ik was blij dat ik zelf genoeg eten voor onderweg voorzien had.
Vervolgens kwam dan het off-road gedeelte. Nog steeds glooiend, maar geen echte hellingen. Wat eerst lichte gravel en zeer goed berijdbaar was werd al snel een pad met veel losse keien en ook grotere stenen, maar omdat het redelijk breed was (1 auto ofzo) was het toch goed te doen om hier tempo te houden. De cross fiets met cross banden kwamen hier echt wel van pas.
Nadien was het dan blijven ronddraaien tot in Fort Willliam. Die laatste kilometers Fort William binnen waren de enige van de hele dag die tegensloegen. Van niks ineens redelijk druk verkeer in voelde niet echt OK.
Aan de wissel in Fort William voelde ik dat het nog goed zat en hoewel het lopen in het begin stevig tegen wrong zag ik het wel zitten. Wist ik veel... het zwaarste moest echt nog komen. Niet dat ik die laatste 22k lopen had onderschat, maar het terrein wel. Net als bij het off-road fietsen viel dat in het begin nog mee, hoewel gestaag omhoog. Eens boven op de eerste beklimming kwamen we dan op een ruw wandelpad dat deels beloopbaar was en deels niet. De vermoeidheid begon ook wel stilaan te wegen en na de zon waarvan we al de hele dag hadden kunnen genieten was het nu koud en nat. Blijven bewegen was duidelijk de boodschap. Iets voorbij halfweg draaiden we dan rechtsaf de weg af en "door het wild" de berg over. Gegidst door kleine blauwe vlaggetjes krabbelden we de berg op. Veel volk was er rond mij niet meer te zien. Het veld was ondertussen duidelijk volledig uit elkaar gerokken. Mijn Garmin Edge 25 met beperkte batterij capaciteit had het na minder dan 6k opgegeven. Op die manier verloor ik een beetje het gevoel met hoe ver ik was, hoe lang ik onderweg was en hoe laat het was. Door het grijze weer leek het achteraf gezien duidelijk later dan het in werkelijkheid was en ik begon me op de duur zorgen te maken dat ik de wissel met de kayaks niet ging halen voor de cut-off tijd. Hierdoor genoot ik er iets minder van dan had gemogen. Het ruwe landschap was prachtig en hoewel het zwaar was verdiende het landschap meer dan dat.
Achteraf gezien viel die tijd duidelijk mee. Hoewel zeker een uur langer gedaan dan vooraf geschat over die 22k was ik ruim op tijd aan de kayak. Ik zat al droog met een pint en eten doen die cut-off tijd van 19u30 verstreek.
Ook de afdaling was redelijk technisch. Door al dat nat en het volk dat mij voor was gegaan leek die afdaling bij momenten meer op een glijbaan. Wat moest gebeuren gebeurde dan ook en 2x schoof ik enkele meters op mijn rug naar beneden. Maar niks gebeurt.
Eens beneden was het nog een kleine kilometer over de weg tot aan de wissel. In het dal liepen we terug in de zon dus die berg was snel vergeten.
Het kayakken op zich was eerder formaliteit dan uitdaging. Hoewel op het einde van de dag was dat goed te doen en eens aan de overkant liep ik na 11 uur en 49 min onder de FINISH boog. Moe, maar voldaan en trots ook niet in het minst omdat ik niet als wrak over de FINISH kwam. Niet dat ik nog verder wilde lopen, het was goed geweest, maar ik voelde me OK en recupereerde ook vlot.
Hoewel het niet om het klassement ging wat ook duidelijk benadrukt wordt door de organisatie zelf moest ik dat toch wel even uitpluizen. Met mijn 11u49 werd ik uiteindelijk 119e van 335 wat beter is dan ik verwachte. Hoewel ik me wel in de middenmoot verwachtte ben ik toch blij verrast dat dat nog in de 1e helft is.
Besluit: deze Coast to Coast is zeker de moeite en ik kan het alleen maar aanraden zelfs al is het inschrijvingsgeld veel te hoog naar mijn mening. Het parcours is echt wel uniek. Zelf doe ik 'm waarschijnlijk niet opnieuw juist omwille van dat inschrijvingsgeld hoewel waarschijnlijk weinig overtuigingskracht zal nodig zijn mocht iemand me vragen mee te gaan.
Samen met een stoofpotje van lam met patatjes en groenten was dat een welgekome afwisseling na heel de dag muesli repen, fruit repen, gellekes, water en sportdrank.
Maar wat vooraf ging dus:
Om 6u45 was het afspraak aan het strand van Nairn. Onze gastvrouw en -heer van de Taly Ayer B&B in Nairn namen de moeite om ontbijt te maken om 4u30 's ochtends. Op die manier kon ik rustig ontbijten en me klaarmaken zonder afjagen. David, de gastheer dus, vond dat belangrijk om een goede prestatie te leveren. Ik ging dat natuurlijk niet tegenspreken. Zijn vrouw leek minder overtuigd, maar stemde ook in.
Na dat Schotse ontbijt... niet het typische sporters ontbijt natuurlijk, maar al die sportvoeding toestanden daar heb ik nooit echt aan meegedaan, was het dan tijd om naar de start te wandelen. Eerst nog de laatste voorbereidingen op de kamer om al die spandex/lycra goed te steken en mijn nummer te bevestigen en weg waren we.
Fiets gerief en rugzak met 'overlevingskit' lagen bij de fiets te wachten aan Cawdor Castle dus hier was het nog niet gepakt en gezakt. 2 reepjes en een bus drinken.
De vorige 2 nachten hadden we niet optimaal geslapen en ook het vroege uur leek me parten te spelen tijdens die eerste 11km lopen. Hoewel ik wel min of meer mijn vast tempo kon lopen duurde het lang voor dat min of meer comfortabel voelde. Ik slaagde er wel in me niet te laten opjagen door de mensen die om me heen liepen. Blij dus dat ik in de voorbereiding toch wat trails en lopen had meegedaan waar ik dat wel ervaren had. In een massa lopen is echt wel een verschil met alleen lopen.
De opkomende zon was heel mooi tijdens het lopen, maar het echt majestueuze schotse landschap moest nog komen zo bleek later. In Cawdor Castle aankomen was al wel een eerste hoogte punt. Ondanks dat moeizame-start gevoel toch goed aangekomen in Cawdor Castle. Daar loop je dan een stukje door de tuinen langs dat prachtige kasteel naar de wissel.
De wissel zelf ging niet echt vlot. Na wat geknoei met eten, drinken, loopschoenen enz... was ik dan toch eindelijk klaar om met mijn huurfiets de 130k fietsen aan te vangen.
Hoewel ik wat schrik had om een fiets te huren moet het gezegd zijn dat de Merida CX 300 gehuurd bij British Bike Hire prima in orde was en ik het me dus niet heb moeten beklagen mijn eigen fiets thuis te laten.
Langsheen de Lochs gaat het dan richting west kust. Geleidelijk aan wordt het landschap ruwer en bij momenten zou je liever af stappen om wat van het landschap te genieten. Niet dat dat van op de fiets niet gaat, maar toch op een andere manier.
Na een 30-tal kilometer fietsen toch een zwaar momentje gehad. Al een tijdje reed ik mee in een groepje dat op de hellingen toch net iets te snel reed. Hoewel ik er meestal wel kon bijblijven of er steeds weer naar toe kon rijden begon het me toch te dagen dat het kleine peloton toch net iets te snel reed voor mij door die glooiende landschap waar weinig vlakke stukken te bekennen waren. Het was dan kiezen, die moeite blijven doen of alleen in de wind komen. Hoewel er niet veel wind stond stond die wel tegen. Uiteindelijk liet ik ze gaan op de zoveelste beklimming en besloot op eigen tempo verder te rijden. Het eerste kwartier/half uur dat ik alleen zat kreeg ik het wel moeilijk en vreesde ik dat het een lange dag ging worden, maar eigen tempo en blijven eten en drinken brachten me er toch terug bovenop. De rest van de fiets dag reed ik op die manier verder, los van wat korte momenten eens met 1 of 2 fietsers reed ik gewoon op eigen tempo verder wat uiteindelijk de beste manier is. Ik wilde absoluut vermijden aan de wissel van het 2e loopstuk te komen en al deels kapot te zitten.
Te zien aan de fietsers die ik later tegenkwam en die ik herkende uit die groep moet die iets later volledig uiteen zijn gevallen. Waarschijnlijk door de hellingen die richting Fort Augustus geleidelijk aan langer en intensiever werden.
Een 10 a 20 k voor de bevoorrading na Fort Augustus was er een prachtige, maar lange beklimming. Van ver zie je de helling liggen. Geen kronkelende weg, maar een streep recht door omhoog die redelijk impressionant oogt en toch redelijk in de benen kruipt, maar echt waar een zalig stuk. De afdaling nadien richting Loch maakte het allemaal dubbel en dik de moeite.
Vergeleken met georganiseerde tochten in België stelde die bevoorrading niet veel voor en ik was blij dat ik zelf genoeg eten voor onderweg voorzien had.
Vervolgens kwam dan het off-road gedeelte. Nog steeds glooiend, maar geen echte hellingen. Wat eerst lichte gravel en zeer goed berijdbaar was werd al snel een pad met veel losse keien en ook grotere stenen, maar omdat het redelijk breed was (1 auto ofzo) was het toch goed te doen om hier tempo te houden. De cross fiets met cross banden kwamen hier echt wel van pas.
Nadien was het dan blijven ronddraaien tot in Fort Willliam. Die laatste kilometers Fort William binnen waren de enige van de hele dag die tegensloegen. Van niks ineens redelijk druk verkeer in voelde niet echt OK.
Aan de wissel in Fort William voelde ik dat het nog goed zat en hoewel het lopen in het begin stevig tegen wrong zag ik het wel zitten. Wist ik veel... het zwaarste moest echt nog komen. Niet dat ik die laatste 22k lopen had onderschat, maar het terrein wel. Net als bij het off-road fietsen viel dat in het begin nog mee, hoewel gestaag omhoog. Eens boven op de eerste beklimming kwamen we dan op een ruw wandelpad dat deels beloopbaar was en deels niet. De vermoeidheid begon ook wel stilaan te wegen en na de zon waarvan we al de hele dag hadden kunnen genieten was het nu koud en nat. Blijven bewegen was duidelijk de boodschap. Iets voorbij halfweg draaiden we dan rechtsaf de weg af en "door het wild" de berg over. Gegidst door kleine blauwe vlaggetjes krabbelden we de berg op. Veel volk was er rond mij niet meer te zien. Het veld was ondertussen duidelijk volledig uit elkaar gerokken. Mijn Garmin Edge 25 met beperkte batterij capaciteit had het na minder dan 6k opgegeven. Op die manier verloor ik een beetje het gevoel met hoe ver ik was, hoe lang ik onderweg was en hoe laat het was. Door het grijze weer leek het achteraf gezien duidelijk later dan het in werkelijkheid was en ik begon me op de duur zorgen te maken dat ik de wissel met de kayaks niet ging halen voor de cut-off tijd. Hierdoor genoot ik er iets minder van dan had gemogen. Het ruwe landschap was prachtig en hoewel het zwaar was verdiende het landschap meer dan dat.
Achteraf gezien viel die tijd duidelijk mee. Hoewel zeker een uur langer gedaan dan vooraf geschat over die 22k was ik ruim op tijd aan de kayak. Ik zat al droog met een pint en eten doen die cut-off tijd van 19u30 verstreek.
Ook de afdaling was redelijk technisch. Door al dat nat en het volk dat mij voor was gegaan leek die afdaling bij momenten meer op een glijbaan. Wat moest gebeuren gebeurde dan ook en 2x schoof ik enkele meters op mijn rug naar beneden. Maar niks gebeurt.
Eens beneden was het nog een kleine kilometer over de weg tot aan de wissel. In het dal liepen we terug in de zon dus die berg was snel vergeten.
Het kayakken op zich was eerder formaliteit dan uitdaging. Hoewel op het einde van de dag was dat goed te doen en eens aan de overkant liep ik na 11 uur en 49 min onder de FINISH boog. Moe, maar voldaan en trots ook niet in het minst omdat ik niet als wrak over de FINISH kwam. Niet dat ik nog verder wilde lopen, het was goed geweest, maar ik voelde me OK en recupereerde ook vlot.
Hoewel het niet om het klassement ging wat ook duidelijk benadrukt wordt door de organisatie zelf moest ik dat toch wel even uitpluizen. Met mijn 11u49 werd ik uiteindelijk 119e van 335 wat beter is dan ik verwachte. Hoewel ik me wel in de middenmoot verwachtte ben ik toch blij verrast dat dat nog in de 1e helft is.
Besluit: deze Coast to Coast is zeker de moeite en ik kan het alleen maar aanraden zelfs al is het inschrijvingsgeld veel te hoog naar mijn mening. Het parcours is echt wel uniek. Zelf doe ik 'm waarschijnlijk niet opnieuw juist omwille van dat inschrijvingsgeld hoewel waarschijnlijk weinig overtuigingskracht zal nodig zijn mocht iemand me vragen mee te gaan.
Reacties